‘’პირველი საერთო სასამართლოების კანონის 30- მუხლი უნდა ვნახოთ, სადაც სასამართლოს თავმჯდომარე უფლებამოსილია 2017 წლის 1- ელ ივნისამდე მოქმედი რედაქციით, რომ ერთი კოლეგიის მოსამართლისათვის  დაევალევინა მეორე  კოლეგიაში საქმიანობის განხორციელდება. თუკი საქმეების სირთულიდან გამომდინარე მნიშვნელოვანი იყო იმ კოლეგიაში საქმიანობის განხორციელდება. ბატონი შავაძე ბათუმის საქალაქო სასამართლოში მოსამართლედ გამწესდა იმ დროს სისხლის სამართლის კოლეგიაში დაახლოებით  500- ზე მეტი არსებითად განსახილველი საქმე ჰქონდა, სასამართლოს თავმჯდომარემ საჭიროდ ჩავთვალე გამომეყენებინა კანონით მონიჭებული ეს უფლება და სწორედ მივიღე ეს გადაწყევტილება. 2017 წლის 1-ელ ივნისს შეიცვალა კანონი, რომლის თანახმად საჭირო იყო წერილობითი თანხმობა სხვა კოლეგიასი მოსამართლის განწესებათან დაკავშირებით, რის გამოც ბატონ შავაძეს  მივწერე   ოფიციალური წერილი და ვუთხარი სად იქნებოდა მის სურვილი, კვლავ დარჩენილი სისხლის სამართლის კოლეგიაში, თუ  გადასულიყო ადმინისტრაციულ კოლეგიაში , მას რომ მიეღო გადაწვეტილება, მისთვის უპრიანი რო ყოფილიყო. ბატონ შავაძემ წერილობით მაცნობა, რომ მას არ სურდა სისხლის სამართლის კოლეგიასი მუშაობა და დაბრუნდებოდა სამოქალაქო კოლეგიასი სამუშაობ ეგ იყო და ეგ’’. 

პირველი სწორედ ლევან მურუსიძე იყო, რომელმაც მიიღო გადაწყვეტილება როგორც საბჭოს მდივანმა და საბჭოს წევრმა, ბატონი შავაძის მოსამართლით განწესებასთან დაკავშირებით მინდა გითხრათ. ჯერ ერთი ლევან მურუსიძე იუსტიციის უმაღლეს საბჭოსი არ მუშაობს, მინდა გითხრათ, რომელმაც მიიღო გადაწყვეტილება ბატონი შავაძის უვადოდ არ  განწესებასთან დაკავშირებით, ამიტომ ლევანმა მურუსიძის ცუდ კონტექსტში მოხსენიება ბატონი შავაძის მხრიდან , ეს მე ვფიქრობ არის ძალიან საკმაოდ დიდ უპატივცემულობა, ვინაიდან კიდევ ერთხელ გავნმარტავ , რომ სწორედ ბატონი  ლევანის დროს განხორცილდა მისი მოსამართლედ გამწესება. ასევე კიდევ ერთი მცდარი ინფორმაცია ლევან მურისიძესთან დაკავშირებით, თითქოს ლევანი არის ჩემი შვილი ნათლია , ეს არის მცდარი ინფორმაცია. მე და ლევან მურუსიძეს ერთმანეთთან რაიმე ფორმით ნათესაური კავშირი არ გვაქვს.  

 

სამწუხარო არის , რომ ბატონმა შავაძემ,  ართმელაძის საქმეს დაუკავშირა თითქოსდა ჩვენი ურთიერთობის გაფუჭება, როგორც ის აღნიშნავს ამ შემთხვევაში. ართმელაძის საქმეს პირველ რიგში მორალურად ძალიან რთული საქმე არის. ძალინ ცუდი არის ჯერ ბატონი ახვლდიანის მხრიდან , ახლა კი ბატონი შავაძის მხრიდან მოსამართლის ართმელაძის გამოყენება ჩემს საწინააღმდეგოდ, მით უფრო რომ არანაირი კავშირი , უარყოფითი კავშირი ამ საქმესთან არ აქვს , იქედან გამომდინარე, რომ ბატონმა შავაძემ მიიღო ის გადაწყვეტილება, რაც სწორად ჩათვალა ბატონ ართმელაძესთან დაკავშირებით და რაიმე ფორმით , მე რომ მასზე ზეწოლის მოხდენის  სურვილი მქონოდა მაშინ , იმ გადაწყევტილებას დამოუკიდებლად როგორ მიიღებდა, ან როგორ გადაწყვიტავდა. იცით რისი თქმა მინდა?! ორი წელიწადი, როგორც ბატონი შავაძე აცხადებს, მე მასთან რაიმე ფორმით კომუნიკაცია არ მაქვს, თუკი ორი თვე წლის მანძილზე სასამართლოს თავმჯდომარეს მოსამართლესთან  კომუნიკაცია არა აქვს და ის მოსამართლე იხილავს საქმეებს, რა ზემოქმედებაზე შეიძლება იყოს  საუბარი, როცა მოსამართლის ძირითადი ვალდებულება  არის საქმეების განხილვა და ამ საქმეების განხილვაში თუკი სასამართლოს თავმჯდომარესთან  რაიმე კომუნიკაცია არა აქვს დედამიწაზე რჩება ვინმე ვინც ზემოქმედება მოახდინოს? ამ მოსამართლის მიერ მისაღებ გადაწვეტილებაზე. ყველაფერი არის მისი მხრიდან მცდარი ინფორმაცია. ის იღებდა იმ გადაწვეტილებებს რასაც ის სწორად თვლიდა. 

ჩვენს დაპირისპირებას რაც შეეხება, ამას დაპირისპირებასაც ვერ დავარქმევ. როდესაც მოსამართლეებთან ერთად ვსაუბრობდი დადგენილ ტაქტიკაზე  უზენაესი სასამართლოს, ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს და თბილისის სააპელაციო სასამართლოს მიერ ამ დროს მან გამოხატა საუბარში, რომ  მისი მუშაობა არ ჰქონდა ამ დადგენილ საქმეს და მიიღებდა იმ გადაწვეტილებას რასაც ის კონკრეტულ მომენტში სწორად მიიჩნევდა. სიმართლე გითხრათ მე მივხვდი, რომ  ამ ადამიანთან  რაიმე ფორმით კომუნიკაცია არც თუ ისე სასიამოვნოდ დასრულდებოდა ჩემთვის , იმიტომ რომ მე უკვე მივხვდი, რომ ეს ადამიანი მაქსიმალურად ეცდებოდა რაიმე ფორმით, თუკი მასთან დაკავშირებით რაიმე უარყოფით კონტექსტში, რაიმე მოხდებოდა, გამოეყენებინა  და ლაფში აესვარა ჩემი სახელი. სწორედ ამიტომ მე ამ ადამიანთან შევწყვიტე როგორც კოლეგასან ურთიერთობა, ვინაიდან ჩავთვალე, რომ  რაც მე ამასთან კომუნიკაცია მექნებოდა სხვადასხვა ბრალდებებს, რომელიმე საქმეს მოიგონებდა ჩემთან დაკავშირებით.

,,ბატონ ირაკლის მე არ მივეცი საშუალება, რომ ის ჩემთან დაპირისპირებაში შემოსულიყო ვინაიდან მასთან ყოველგვარი კომუნიკაცია გავწყვიტე. ვინაიდან ჩავთვალე, რომ ეს ადამიანი ჩემთვის, როგორც მოსამართლისთვის საფრთხეს წარმოადგენდა, შემიძლია ვთქვა, რომ ორი წლით ადრე ვივარაუდე ის მოვლენები, რასაც დღეს ჩვენ ვუყურებთ იმ სიბინძურეს და იმ ტალახის სროლას, რასაც ეს უკანასკნელი ჩემ მიმართ ახორციელებს’’. 

,,ბატონი შავაძის გარდა არმეგულება მოსამართლე, რომელიც ჩემს მიმართ ცრუ ბალდებებს განახორციელებს , მინდა გითხრათ ‘’.

,,მცდარი არის ინფორმაცია მე რაიმე ფორმის ზეგავლენას ვახდენდე , ბუნებაშიც შეუძლებელია, რაიმე ფორმის ზემოქმედება მოვახდინო , იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს მიერ გადაწყვეტილებების მიღებასთნ დაკავშირებით . კოლეგიური ორგანო იღებს გადაწვეტილებას. საქართველოსი არის 300 მოსამართლე და თითქმის სამასივე ვიცნობთ ერთმანეთს , იმიტომ რომ ჩვენ წელიწადში ერთხელ ვიკრიბებით კონფერენციაზე და ყოველ წელიწადს ერთად გვიწევს ყოფნა რამდენიმე საათის განმავლობაში. თქვენ ვერ მანახებთ მოსამართლეს, რომელიც არ იცნობდეს საქართველოსი სხვა მოსამართლეს, მითუმეტეს 10 წელი სამოსამართლო საქმიანობას ვახორციელებ. ამიტომ ის, რომ საქართველოსი ყველა მოსამართლე ერთმანეთს ვიცნობთ ეს არ შეიძლება ბრალდების საფუძველი გახდეს’’.